تاثیر بازی های حرکتی کودکانه بر بهبود نشانگان نقص توجه - بیش فعالی

چکیده هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تأثیر بازی های حرکتی کودکانه بر بهبود مشکلات توأم با نقص توجه – بیش فعالی در کودکان مبتلا به این اختلال بوده است. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر مبتلا به بیش فعالی- کمبود توجه مقطع ابتدایی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 90-91 بودند (رده سنی 8-11 سال). آزمودنی ها پس از یکسان سازی با توجه به متغیرهای سن، جنسیت و میزان اختلال بیش فعالی – کمبود توجه در دو گروه تجربی (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان در گروه تجربی به مدت 6 هفته (18 جلسه هر جلسه 50 دقیقه) در بازی های حرکتی کودکانه شرکت کردند. تغییرات در مشکلات توأم با بیش فعالی –کمبود توجه شامل پرخاشگری – بیش فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضد اجتماعی و کمبود توجه از طریق پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر در پیش آزمون و دو روز پس از اتمام بازی ها در پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس، تحلیل واریانس مختلط دو عاملی، t مستقل و t همبسته استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شرکت در بازی های حرکتی منجر به کاهش معنادار در شدت بروز پرخاشگری – بیش فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضد اجتماعی و بهبود توجه در گروه تجربی شد. با این حال، افراد شرکت-کننده در گروه کنترل تغییر معناداری در مشکلات توأم با بیش فعالی – کمبود توجه (پرخاشگری- بیش فعالی، اضطراب و افسردگی، ناسازگاری اجتماعی، رفتارهای ضد اجتماعی و کمبود توجه) در مراحل پیش آزمون و پس آزمون نشان ندادند. نتیجه گیری: یافته ی پژوهش حاضر مشخص ساخت که بازی های حرکتی در کودکان مبتلا به بیش فعالی- کمبود توجه به بهبود نشانگان آن ها منجر می شود.